Rekabet

3. sınıf olduk artık. (Tamam ben tam olarak olamadım ama çoğunuz oldunuz.) Etrafıma bakıyorum da bazı arkadaşlarımın rekabetten anladıkları tek şey hâlâ not. Tamam yüksek not almak güzel bir şeydir (bkz. yaşamadığından bilememek.) bunu inkar edecek değilim ama artık yavaş yavaş mühendis olmaya doğru gidiyoruz. Yarın mülakatlarda bize; "Kaç tane AA'n vardı çocuğum?" demeyecekler ki. Okul hayatında kendini geliştirmek için ne yaptın? Biz seni neden bu şirkete alalım diyecekler. O zaman cevabımız "Çünkü 8 tane AA, 5 tane de BB aldım." olamaz herhalde.
Artık her an, her yerde kişisel gelişim lafını duymak mümkün hale geldi. Önemli olduğunu anlatmak için daha ne yapsın bu insanlar? Herkes dediğine göre demek ki önemli bir şey. O zaman yapmak lazım.
Yani 3. sınıfız artık yavaş yavaş mezun olmaya doğru gidiyoruz. Hayattaki o büyük sıçramayı yapma vakti geliyor. Çoğumuz hâlâ not derdindeyiz. Çok güzel notları olan arkadaşlarım var. Utanmasa hepsinden 100 alacak hatta, o kadar iyi. E bakıyorum bu insan kitap okumuyor, program bilmiyor, dil öğrenme niyeti yok, bir yerlerde çalışmıyor, kısacası kendime bir şey katayım gibi bir düşüncesi de yok. E arkadaşım 3. sınıf bile bitecek yakında. Ne zaman o bahsedilen kişisel gelişimi, o farkı yakalayacaksın? Belki bu senin umrunda değil ama benim umrumda. Ben üzülüyorum yavrucum sana. Azıcık geliştir artık kendini. Büyük umutlarla geldiğimiz bu okuldan, bir hayal kırıklığıyla ayrılma sonra.
Ayrıca bizim okulda kendini geliştirmeyen, tek bildiği iş yağcılık olan insanlar çok seviliyor, çok yüceltiliyor, pohpohlanıyor olabilir ama yarın iş hayatında aynı şey olacağı düşüncesi bence büyük bir yanılgı olacak. O yüzden tek farkımız notlarımız olmamalı. Bir mühendis kolay yetişmiyor hem bu biraz da kişinin kendi elinde.
Güzel güzel rekabet edebilmeniz dileğiyle...