Bu blog "Nasıl başarılı oldum?" blogu olmalıydı ama sanırım artık nasıl başarısız olduğumu anlatacağım.
Şu anda anlatacağım hikaye de özgüvenimin ve cesaretimin bitişinin hikayesidir.
Yaklaşık 8 hafta önce ergonomi dersinden bir ödev verildi bizim bölümün 3.sınıflarına. Firmanın birinde ergonomik bir problem bulup, çözüp, Catia programında analizlerini yapacak, tez yazacak sınıfta da bunu sunacaktık.
Çalıştık, programın analiz kısmını öğrendik, sorun bulup çözdük. Tezi yazdık. Talihe bakın ki anlatacak ilk grup biz olduk. Şans işte ne yaparsın. Çıktık, anlattık, bitirdik. Hocanın yorumuna için döndük ona doğru ve şu sözleri işittik 100 kişinin ortasında;
-Bir defa oturarak kaynak yapılmaz. Siz kaynağı ne zannediyorsunuz ki? Bu ne böyle. Berbat bir çalışma olmuş. Vasatın altında. Siz beğendiniz mi bu yaptığınızı?
(Sessizlik)
-Beğendiniz mi söyleyin?
+Beğendik hocam. (Bunu diyen benim.)
-Nesini beğendiniz?
+Eeuu analizler falan iyi çıkmıştı.
Hatırladıklarım bunlar ama daha fazla ağır sözler işittik. Hatalıydık belki de ama kaynağın kesinlikle ayakta yapılması gerekliliğini bilemezdik ki? Nereden bilelim? Aramızda atölye stajı yapan bir kişi vardı onun da stajının pek yararlı olduğu söylenemezdi. Geriye kalanlarımız torpil bulamadığından staj yapamadı. Bu durumda kaynakla ilgili çok bilgi sahibi olmamamız bana normal geliyor. Zaten önemli olanın da programı öğrenmek olduğunu düşünüyordum ki öğrendik de.
Bir de bizden mühendis olmazmış. Galiba bu işler de önce bir torpil bulup sonra üniversiteye girmek lazım. Benden en önemli tavsiye olsun torpil bulun sonra okumasanız da olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder